Halaman

Minggu, 27 Oktober 2013

Petikan kata favorit dari buku "Mendamba" Karya Aditya Yudhistira

Aku mendongakkan kepala ke langit
Berharap engkau melihat rembulan yang sama denganku
Kemudian aku menutup mata
Takut waktu membuatku keburu melupakan raut wajahmu

Sebut aku sentimentil,
Tapi aku sungguh merindukanmu.

Apa kau juga begitu?

Sabtu, 26 Oktober 2013

Resensi Buku "Balzac and the little Chinese seamstress"

Buku ini saya dapatkan dari sebuah bazar buku murah dengan harga RP. 10.000! Namun, ternyata isinya adalah sebuah tulisan yang sangat berkualitas. Diterbitkan di Indonesia oleh PT. Gramedia Pustaka Utama bulan Februari tahun 2006. Tebal 237 halaman, ditulis oleh Dai Sijie penulis asal China.

Buku ini merupakan sebuah novel yang menceritakan cerita petualangan dua anak muda pada masa revolusi kebudayaan di China. Dua anak lelaki itu dikirim ke pedesaan untuk 'dididik ulang' diantara para petani. Sungguh dahsyat revolusi ini, karena anak-anak yang sedang duduk di bangku sekolah, dimentahkan kembali pelajarannya, dikirim ke desa-desa terpencil dan diharuskan mempelajari budaya dan ilmu para petani. Semua buku yang berbau barat dilarang, yang diperbolehkan hanyalah buku yang berisi ajaran komunisme.

Si Tokoh utama dan teman karibnya, Luo, diharuskan mengangkuti berember-ember kotoran manusia di jalan-jalan setapak yang terjal dan berliku-liku untuk pupuk tanaman. satu-satunya hiburan mereka adalah sebuah biola dan persahabatan dengan gadis cantik anak penjahit setempat.

Resensi Buku "Berjalan di Atas Cahaya Kisah 99 Cahaya di Langit Eropa" Karya Hanum Salsabiela Rais, dkk.

Saya tak akan heran jika ketika kamu membaca buku ini, seluruh tubuhmu merinding dan hatimu bergetar. Sebab memang ini adalah buku yang keren. Dengan kisah-kisah yang sangat nyata, bukan rekaan untuk kepentingan dramatis. Memang begitulah ceritanya.

Buku yang diterbitkan oleh Gramedia ini telah naik cetak ulang tiap bulan sejak pertama kali diterbitkan pada bulan Maret 2013 (yang saya baca adalah cetakan keempat bulan Juli 2013). Jujur, ketika pertama kali saya melihatnya terongok dengan manisnya di Gramedia Margonda Depok, yang menarik hati adalah catatan K.H. Yusuf Mansur tentang buku ini. Terpampang di cover depan, beliau menulis: 
"Seru! Jalan-jalan ke Eropa dan dapat kisah insfiratif  'hanya' seharga buku ini. Beneran!"

Jumat, 25 Oktober 2013

Semakin Senja (Untuk seorang guru yg hampir pensiun)

Makin putih kulihat mahkota bersahajamu
Seakan memberi tanda waktu panjang yg telah terlewati..

Semakin lelah ku lihat raut di wajahmu dan garis garis itu seakan memberi tanda jutaan senyum dan murung yg pernah terpancar...

Namun di usia senja, bukan keringanan yg kau dapat. Hanya masalah dan tugas tambahan yg harus dikerjakan dalam diam. Sendirian...

Semoga para malaikat tidak keliru mencatatkan semua amal yg kau kerjakan dengan ikhlas...

Depok, 25 Oktober 2013

Saijah dan Adinda (Multatuli, Max Havelaar)

Aku tak tahu di mana aku akan mati.
Aku melihat samudera luas di pantai selatan ketika datang ke sana dengan ayahku, untuk membuat garam;
Bila aku mati di tengah lautan, dan tubuhku dilempar ke air dalam, ikan hiu berebutan datang;
Berenang mengelilingi mayatku, dan bertanya; "Siapa diantara kita akan melulur tubuh yang turun nun di dalam air?"
- Aku tak akan mendengarnya -

Aku tak tahu di mana aku kan mati.
Kulihat  terbakar rumah Pak Ansu, dibakarnya sendiri karena ia gelap mata;
Bila ku mati dalam rumah sedang terbakar, kepingan kepingan kayu berpijar jatuh menimpa mayatku;
dan di luar rumah orang-orang berteriak melemparkan air pemadam api;
-Aku tak akan mendengarnya-

MACA DEUI BARAKATAK DEUI (Catetan tina buku Opat Puluh Dongéng énténg ti Pasantrén Karya RAF)

Keur nonton gosip dina tv harita téh (beu, muka aib sorangan heuheu) ngeunaan hiji tokoh masyarakat anu salawasna mapatahan sangkan ngajauhan korupsi, ari tadi manéhna katémbong keur digugusur ku KPK alatan korupsi (Anyirrr, pikasebeleun). Bet ras inget kana hiji buku nu kungsi dibaca. Nu kieu nu disebut elmu ajug téh, hah timana kuring boga éta kekecapan? Bet jadi panasaran. Kurah koréh, bréh kapanggih dina buku 40 Dongéng énténg Ti Pasantrén karangan RAF! 

Ieu buku nyaritakeun pangalaman“Si Kuring” (Sigana mah kajadian anu bener-bener kungsi kaalaman ku nu nulisna) nalika masantrén di hiji pasantrén. Buku ieu kungsi meunang panglélér hadiah sastra LBSS taun 1961. Ieu buku diterbitkeun ku Tarate taun 1961 nepika tilu kali terbit (bakat ku payu). Tuluy diterbitkeun deui ku CV Geger Sunten dina taun 1998. Ari lobana carita aya opat puluh, di jerona aya rupa-rupa carita nu matak pogot macana, aya carita nu matak ngabarakatak, aya carita nu matak ceurik, ogé aya carita nu ngajadikeun urang sadar ka Pangéran.

Teu Hayang Maca Dua Kali, Lebar Cimata.. (Catetan Novel Manehna Karya Sjarif Amin)

Resensi Novel "Manehna" karya Sjarif Amin

Usum tiris kieu asa ku nikmat maca novel Manehna karya Sjarif Amin, bener pisan kasauran kang Abdullah Mustafa téh yén sada aya sora nu ngagalindeng sajeroning urang maca ieu carita téh. Sjarif Amin nyaritakeun Manéhna siga nu ngaharewos ka urang, siga nu keur curhat. Nepika urang milu ngarasakeun geter cintana, katut nyelekitna haté nalika si kuring ditinggalkeun ku manéhna.

Mimitina mah teu resep teu sing maca ieu novel, sabab hal mimiti nu dicaritakeunna asa teu ramé, naon coba istilah-istilah nu dipakéna téh walanda pisan siga ekskeursi, het schone geslacht jeung malah aya paribasa walanda sagala “hoe meer zielen, hoe meer vreugd” nya hal éta pisan nu nyababkeun kuring kandeg maca tuluy ieu novel aya kana dua mingguna sanggeus dibeuli teu ditoél-toél ku kuring. Tapi nalika usum hujan bulan Oktober jeung kabeneran kabéh buku sastra tamat dibaca, kakara novél ieu diopi ku sim kuring nepika ledis. Tétéla.... Rame pisan euy, sakapeung matak milu geugeut tapi lolobana mah sedih, nalangsa nepika ngucur cimata téh enyaan.. Asa milu heneg ieu haté.

Dina Parahu Carpon Anita Rohani, Mangle September 2012

Tadi peuting hujan bangun nu marudah, dur bedug adan awal kakara kanjat raat. Matak teu hélok nalika pasusubuh hawa karasa nyecep tiis. Ayeuna téh poé pasar, Kuring tuturubun muru parahu Mang Ohi nu biasa miang pasusubuh. Ngahaja indit subuh-subuh, sabab mun rada beurang mah sok tara kabagéan tahu jeung témpé padahal nya éta pisan nu pangpayuna di warung kuring. Lah, lain warung atuh da ieu mah puguh leutik pisan. Eusina gé tamba kosong teuing, sabangsa gula uyah katambah nu rada raweuy téh jajanan budak kayaning kurupuk cacing jeung dorokdok. Nya kitu wé asal ngayonan pangabutuh urang lembur.

Séah angin ngagelebug ngendagkeun régang-régang awi. Dina kaayaan poék mah éta tangkal awi téh bet ngajanggélék siga leungeun badag nu keur gugupay. Jékét diselétingkeun nepika tungtung beuheung, leumpang ngagedig bari leungeun mah tipepereket nanangkeup harigu. Nalika turun ka darmaga kasampak parahu Mang Ohi geus dieusian ku duaan. Tina dedegan awakna mah siga Mang Jana jeung anakna, Tutun. Nu disebut parahu ku urang dieu nyaéta sabangsa bargas anu ukuranna leuwih gedé tina tongkang, dieusian papan lima jajar nya mahi wé jang sapuluh urangeun mah. Ari tukang parahu ayana dipangtukangna purah ngahurungkeun mesin jeung méngkol-méngkolkeun haluan.

KAYUNGYUN (CARPON MANGLÉ, NOMOR 2372)

Tétéla lain pagawéan gampang-gampang hayang panggih jeung Pa Walikota téh, kurang-kurang kuat tekad mah sigana ti mangkukna gé geus pegat pangharepan. Hayang seuri puguh gé, hiji poé kuring datang ka bagéan umum Balaikota tuluy balaka yén rék ngajukeun surat permohonan audiensi ka Bapa walikota, ari dianteurkeun téh ka hiji awéwé nu keur anteng dihareupeun komputer. Nalika kuring nembrakeun surat téa manéhna ngarérét meueusan siga nu rada bendu pédah kaganggu, pokna.

“Iraha kitu rék audiensina?”

“Ping 28 oktober bu.” Kuring némbal, rét manéhna kana kalénder méja nu aya dihareupeunna.

“Teu kira-kira, atuh éta mah dua minggu deui ti ayeuna. Yeuh ibu, didinya ulah ngagampangkeun. Hayang panggih jeung walikota téh hésé, suratna kudu asup heula ka bagéan umum tidieu dikirim ka bagéan humas, kakara asup ka tata usaha Walikota. Minimal tilu bulan saméméhna. Moal moal bisa.” Cenah bari kekepéhan nyieuhkeun surat kuring.

MAÉN BAL (DIMUAT DINA MANGLÉ, NO 2363)

Wanci ngayuh ka tengah peuting, Désa Cimalik bangun keur ngahodhod katirisan sanggeus hujan ngaguyur ti soré mula. Raat-raat téh sanggeus wanci sareureuh budak. Usum mimiti ngijih kitu atuh, jalan gé barelok pinuh ku leutak da hujan téh méh unggal poé. Urang dinya mah geus haroréameun indit-inditan, ari geus belok téh, sok anggur ngaringkeb ngeukeupan hawu wé bari ngabulak-balik beuleum hui boléd. Nu kabagéan ronda ngawayahnakeun ngider ngurilingan lembur, kadéngé sora kohkolna hawar-hawar ti kajauhan. Cécép, Samad jeung Ujang Agus mah kabagéan jaga di pos ronda bari nungguan durukan.

“Leuh, tiris-tiris teuing peuting ayeuna mah euy, jeung asa simpé pisan teu kadéngé sora bueuk-bueuk acan.” Ceuk Cécép nu diuk di juru pos bari ngaharudungkeun sarung.

“Sia mah ngomong téh dapon eungab wungkul. Kupingkeun tah ku jejewir sora gaang mani raéng patémbalan, nu bongé sotéh moal nyahoeun.” Samad nyempad bari ngasurkeun awi kana durukan.

Nu Dipikamelang (Dimuat dina Mangle No 2324 26 Mei-1 Juni 2011)

Poé nyérélék kasorénakeun, panon poé reup-reupan siga nu geus nundutan. Téréh tibra. Kuring di dieu sorangan. Manéhna can hol kénéh baé.

“Sakieu geus buritna, can mulang waé pamajikan téh. Sok nyiar-nyiar…” kuring gegerendeng sorangan, ambek ambek kasaha? Da sidik jinisna gé euweuh. Rahuh wéh.

Padahal mah da kuring téh teu kudu ambek siga kieu, enya naha bet bendu sidik éta mah hal nu lumrah manéhna elat balik ka imah, bisa jadi aya pagawéan tambahan di kantorna. Tapi naha ieu haté bet sakieu melangna, boa-boa manéhna geus apaleun perkara kuring. His, apal timana? Sakitu réképna atuh. Taya saliang gé pongpok angin nu ngahaja dibuka. Euweuh, éstu dipindingan pisan.

Mang Darisun (Dimuat dina Mangle no. 2316 31-6 April 2011)

Asa beuki kuru waé Mang Darisun téh. Baheula mah rada meureut meueusan awakna téh. Kiwari mah témbong pisan ganjorna. Gurat-gurat na budeureun matana asa beuki atra. Urat-uratna beuki ranteng ngagurat dina taarna. Ditelek-telek mah, jadi siga nu kerung salalawasna. Pasemon hiji jalma nu pagawéanna purah beberesih di sakola kuring. Pasemon jalma ripuh.

Harita manéhna keur ngosrak sasapu di panyawéran rohang guru. Keur sasapu mah beuki katémbong awakna nu beuki bongkok, kawas nu ngagandong beban hirupna nu beuki beurat waé. Sabaraha atuh ari pangaji tukang beberesih, leutikna tilu ratus gedéna ukur lima ratus rébu sabulanna. Jaba budakna nu satilu-tilu barurey kénéh. Kétang nu panggedéna mah kakara lulus SMA taun ayeuna, duka teuing dituluykeun atawa henteu tapi sigana mah kana tuluy ngalamar gawé mantuan kolotna sasieureun sabeunjeureun.

Numbuk Disue (Mangle, No.2350 1-7 Desember 2011)

Di Lembur Sawah panon poé geus mimiti méléték, jalma-jalma patingkuniang. Anu tuluy mirun seuneu nagogkeun panci, anu rék digawé gebras-gebrus mandi bati kabulusan.  Tuluy cung cong sarolat subuh manteng ka Gusti dina poé nu munggaran deui. Geus rada caang karék katémbong nu dariuk na bangku hareupeun imah, ngadon ngopi bari ngelepus udud.

Mang Udin katara anteng kénéh peureum na enggon, pamajikanna mah geus ti tadi indit ka kidul ngadon balanja ka pasar. Teu lila cekét panto imah muka. Tétéla Bi Wati pamajikanna téa karék jol ti pasar. Bru bru balanjaan keur ngeusian warung diteundeun na palupuh, tuluy manéhna ngalungsar bari nyusutan késang ku tonggong leungeun.

Nyawa Pangajaran Basa Sunda di Kota Depok, Cupumanik, No 87 Oktober 2010

Asa di Jawa Barat mun ngariung jeung guru-guru basa Sunda sa-Kota Dépok téh. Tuda dina rohangan rapat MGMP (Musyawarah Guru Mata Pelajaran) basa Sunda nu ngan sacangkéwok téh rarécok nyaritakeun pangalaman sapopoé ngajar basa Sunda di Dépok, bari loma nyarita ku basa Sunda. Rupa-rupa nu dicaritakeunna mah, ti mimiti urusan administrasi, nepi ka nanasiban basa Sunda di unggal-unggal sakola nu aya di kota Dépok. Ari kaluar deui ti rohangan mah, karasa wéh, di Dépok deui. Ngobrol téh kapaksa mamalayuan deui.

Munasabah kituna mah, da puguh réa nu ngumbara di Dépok mah. Nu ti Padang, Jawa, Batak, nepi ka urang Florés tumplek di dieu. Anéhna, kuring sorangan asa ngumbara di dieu téh. Tegesna, urang Sunda lain mayoritas. Sapopoé barudak teu ngagunakeun basa Sunda, kaasup nu kolotna urang Sunda. Basa panganteur di sakolaan gé basa Indonésia deuih. Puguh deui dina campur gaul barudak jeung papadana mah, Malayu Batawi ‘sinétron’ nu teu paruguh reureungeukeunana téa basa nu digunakeunana téh. Nya dina suasana kawas kitu, kuring ngajar basa Sunda téh.

Sejarah SMP Negeri 1 Depok (Memperingati dies natalis SMPN 1 Depok yg ke 53)

SMP Negeri 1 Depok di bangun pada masa penjajahan Belanda, tepatnya pada tahun 1922 oleh penguasa Depok saat itu. Setelah Indonesia merdeka, yakni ditandai dengan Proklamasi Kemerdekaan Indonesia pada tanggal 17 Agustus 1945, pengelolaan bangunan SMP Negeri 1 Depok tempo dulu diserahkan kepada Lembaga Cornelis Chastelein (LCC).

Gedung SMP Negeri 1 Depok mulai digunakan sebagai sarana pendidikan sejak tanggal 13 september 1951. Pada saat itu, bangunan gedung SMP Negeri 1 Depok digunakan untuk Sekolah Guru B (SGB) dengan Sk, Pendirian SGB No.4073/BII. Kemudian gedung ini dihibahkan kepada pemerintah.

Céngék (Mangle No. 2306 20-28 Januari 2011)

Kuring ngajenghok bari nungkup biwir, reuwas alah batan adu hareupan jeung maung leuweung. Mawa duit sapuluh rébu teu mahi jang sambeleun-sambeleun acan, kacida. Tapi gancang kuring nyamahan manéh bari istigfar, amit-amit mun kudu pingsan di pasar nu sakieu ngagelekna, kuriak ngabarubahkeun suasana. Nu matak reuwas mah éta meuli céngék satengah ons, ari rék dibayar, cenah limarébueun, beu! Atuh sakilona nitih saratus rébu céngék téh. Majar harga céngék naék pédah cuaca anu teu tangtu ngabalukarkeun patani céngék gagal panén. Duh, hanjakal maké dibeuli apal keur mahal mah kajeun teu nyambel. Tapi kagok asong antukna éta céngék dibeuli ku kuring, bati hanjelu wé na jero haté.